Denize girdiğim yerlerde eğer üzerinde dinlenecek ve güneşlenecek dubalar varsa mutlaka oralara çıkarım. Oralar çocuklar ve gençlerin de ilgisini çeker ve onları izlemek çok eğlenceli gelir bana. Bu arada oralardan denize atlamayı bende severim. 🙂 Ohh geniş bir dubası olan bir plajdayım. Yavaş yavaş serin sulara kendimi bırakıyorum ve biraz yüzdükten sonra dubaya ulaşıyorum. Çoğunluk gençler şakalaşıyorlar, gülüyorlar, denize dalıp çıkıyorlar. Dikkatimi bir baba oğul çekiyor. Bu arada sayfada kullandığım fotoğraflar onlar değil :-)) Oğul 10 yaşlarında. Belli ki dalma ve yüzmeyi geliştirme, bundan en üst düzeyde keyif alma günleri. Baba oğul peş peşe denize atlıyorlar ve tekrar dubaya çıkıyorlar. Zaman zaman duba üzerinde güneşleniyorlar. Hepsi çok sıradan çok normal şeyler değil mi? Bence de… :-)) Benim dikkatimi çeken hatta gözlemlediğim konuya gelince. Baba önden denize atladığında oğlu peşinden atlarken birebir babasını taklit ederek atlıyor. Yaşayarak öğrenme… 🙂 Ve babasına soruyor “nasıl oldu baba” diye. Baba onu motive edecek güzel şeyler söylüyor ve bu keyifli deniz aktivitesi devam ediyor. Bir ara baba denizden çıktı ve dubanın üzerinde yüzüstü uzandı. Oğlu denizden çıkınca hemen onun yanına küçük bir modeli gibi yattı. Babasına baktı bacakları nasıl duruyor, ellerini nereye koymuş, kafası ne durumda ve aynı o pozisyonu aldı. Arada bir babasını kontrol etti. Değişiklikler varsa hemen uyguladı. Sonrada bu keyifli denize dalma oyunu devam etti.
Çocuk eğitimi çok önemli çok hassas ve bu konuda uzmanlık gerektiren bir alan. Bu konuda hiçbir zaman ahkam kesmek istemem sadece gözlemlerimi paylaşıyorum. Uzmanlar der ki “bir insan tüm yaşamını 0-8 yaş arasında öğrendikleri ile sürdürür”. Yani çocuğun ailede yaşadıkları çok önemli, okul öncesi ve okulun ilk yıllarında yaşadıkları çok önemli. Tavır, hareket, duruş, değerler konularında çocuklarımızın ilk örnek alacakları kişiler, anne-baba, ailenin diğer bireyleri, çocuğa bakan kişilerdir. Sonrasında elbette öğretmenler ve diğerleri. Çocuklar her an her durumu kaydediyor, alışkanlık haline getiriyor ve hatta aleyhinizde delil olarak bile kullanıyor. “Sen şöyle demiştin” ya da “sen böyle olunca şöyle davranmıştın” diye. Bu konuları konuşurken zaman zaman şu örneği veririm. Aynanın karşısında saçlarımı tararken kendime “aynı İsmail Beceren gibi tarıyorsun” derim kendime. Nur içinde yatsın Baba Beceren… UNUTMAYIN : Çocuklar izliyor ve aynen hayatlarına geçirerek uyguluyorlar…
Comments